Periodontologia

Zapalenie przyzębia

Termin paradontoza (bądź parodontoza) pochodzi z czasów, kiedy problemy dotyczące dziąseł kojarzono głównie ze zmianami związanymi z wiekiem pacjentów. Dzisiaj wiemy, że choroby dziąseł dotykają także 20, 30-latków, a niektóre ich formy również dzieci, i są główną przyczyną utraty zębów po 23 roku życia. Zmiany w dziąsłach i kości otaczającej ząb powoduje zapalenie. Tym samym termin parodontoza przestał być prawidłowy. Mówimy dzisiaj o zapaleniu przyzębia.

Jakie są objawy zapalenia przyzębia (paradontozy)?

Zapalenie przyzębia powoduje powolny zanik tkanek wokół zęba. Choroba przebiega skrycie, a objawami, które mogą na nią wskazywać są niewielkie krwawienia podczas szczotkowania zębów czy nitkowania, zaczerwienienie dziąseł, cofanie się dziąseł, nieprzyjemny zapach z ust, kamień nazębny. Te objawy są często przez pacjentów bagatelizowane, a obawy wzbudzają najczęściej objawy zaawansowanego procesu zapalnego – w tym zwiększona ruchomość zębów.
Dzięki specjalnie opracowanemu systemowi badań wykrywamy początkowe stadium choroby, które można wyleczyć skutecznie i bez konieczności sięgania po uciążliwe dla pacjentów zabiegi chirurgiczne. Leczenie zaawansowanej paradontozy jest znacznie bardziej czasochłonne i skomplikowane.

Jakie są przyczyny paradontozy?

Rozwojowi paradontozy sprzyja nieprawidłowa higiena jamy ustnej, dieta bogata w cukry, stosowanie używek (alkohol, papierosy), nieleczona wada zgryzu oraz brak regularnego usuwania osadu i kamienia nazębnego w gabinecie stomatologicznym.

Namnażające się bakterie wywołują stan zapalny, który przyczynia się do zaniku dziąseł i kości. Stopniowo pogłębia się przestrzeń między zębem a dziąsłem (tzw. kieszonka dziąsłowa). Złogi bakterii (płytka bakteryjna) z czasem przekształcają się w trudny do usunięcia kamień poddziąsłowy. Postępujące zmiany osłabiają przyczep łącznotkankowy, co prowadzi do rozchwiania zębów, a w konsekwencji ich wypadania.

Chirurgiczne leczenie paradontozy

W przypadku zaawansowanego stadium zapalenia przyzębia niezbędne jest zastosowanie jednej z chirurgicznych metod leczenia paradontozy: kiretażu zamkniętego lub otwartego.

Kiretaż oszczędza tkanki otaczające ząb oraz nie wpływa na ogólną kondycję pacjenta. Poprawia stabilność zębów, likwiduje stan zapalny, niweluje nieprzyjemny zapach z ust oraz zapewnia dobry efekt estetyczny. Zabieg przeprowadzamy w znieczuleniu miejscowym.

• Kiretaż zamknięty to najczęściej wykonywany zabieg w chirurgicznym leczeniu chorób przyzębia. Stosujemy go w przypadku obecności kieszonek przyzębnych nieprzekraczających 5mm (szczelin między dziąsłem a zębem, pogłębionych wskutek rozwoju paradontozy). Kieszonkę oczyszczamy z zawartości będącej przyczyną utrzymywania się stanu zapalnego, m.in. z resztek kamienia nazębnego zasiedlonego przez bakterie, co umożliwia zlikwidowanie stanu zapalnego i zagojenie się rany.
• Kiretaż otwarty stosujemy w przypadku obecności głębszych kieszonek przyzębnych. W przeciwieństwie do kiretażu zamkniętego wymaga nacięcia dziąsła (co pozwala na oczyszczenie kieszonki pod kontrolą wzroku) i zastosowania szwów.

Kiretaż laserowy to zabieg, w którym zamiast kiret stomatologicznych wykorzystujemy niezwykle precyzyjny laser. Stosujemy go najczęściej jako dopełnienie kiretażu otwartego/zamkniętego. Nowoczesna technika redukuje krwawienie i przyśpiesza proces gojenia się rany pozabiegowej.